We zitten dit keer om toavel mit… Martha Visser en Sjabbe Datema. We zijn op de fiets gestapt naar het pittoreske Mensingeweer naar een prachtige woning aan de Schouwerzijlsterweg. Een prachtige zonsondergang krijgen we als extra bonus erbij. Vanuit de woonkamer hebben we een mooi uitzicht op het Groninger landschap.
Martha is geboren op 18 maart 1958 te Zoutkamp. Ze volgt een opleiding als doktersassistente. Tijdens de opleiding is ze al in het Asser Ziekenhuis aan het werk gegaan. Later ging ze weer terug naar Groningen en was werkzaam bij het, toenmalige, AZG De sfeer in het ziekenhuizen beviel haar toch niet zo goed. De hiërarchie was toen nog heel erg. Daarom ging ze een opleiding doen Sociaal-juridische dienstverlening en is ze bij de sociale dienst in Groningen aan het werk gegaan. Daar heeft ze allerlei banen gehad. Ze is er nu nog steeds werkzaam als gebiedscoach in Lewenborg. Ze begeleidt mensen naar een betaalde baan. Martha heeft uit een eerder huwelijk twee kinderen Sjoerd Jan en Sanne.
Sjabbe is geboren op Grijssloot in Wehe-Den Hoorn, 17 januari 1963 tijdens de strenge winter. Sjabbe heeft ook twee kinderen uit een eerder huwelijk, Robin en Ilona. Hij is zoon van een veeboer – dat is ook de reden dat Sjabbe géén boer geworden is. Hij had niets met koeien. Als zijn vader een akkerbouwbedrijf gehad of een modern veebedrijf met een melkrobot (die bestonden toen nog niet), dan was het waarschijnlijk anders gegaan. Nu ging hij echter naar de MAVO in Winsum en daarna naar de MTS in Groningen. Dat ging wel redelijk goed, hoewel hij wel wat lang over de beide opleidingen deed, maar hij had een hekel aan verslagen schrijven. Daar maakte de directeur van de MTS zich wel wat zorgen om, liet hij Sjabbe weten. ‘Nou dat hoeft niet,’ liet Sjabbe weten, ’op 18 januari word ik 21 jaar en dan ben ik weg.’
En zo gebeurde het ook. Sjabbe ging direct aan het werk via het uitzendbureau met allemaal lasklussen. Dat deed hij zes maanden in het jaar. De andere zes maanden werkte bij een loonbedrijf in Baflo. Op mijn vraag wanneer hij dan met bomen omzagen is begonnen, gaf hij aan dat hij dat al vanaf zijn zestiende doet. Van het geld wat hij met een vakantiebaantje bij een supermarkt verdiende, kocht hij zijn eerste kettingzaag. Daar zijn er later nog wel een paar bij gekomen. Het werd echter pas echt serieus toen op gegeven moment een trekkertje Fendt 104 zag staan. Sjabbe verkocht zijn hout namelijk niet voor openhaardhout, maar meer aan de handel. Dan moesten de stammen 2,50 meter zijn of soms 2,90 meter. Dus had hij een trekker met aanhanger nodig en toen hij deze Fendt 104 ergens zag staan, wist hij het meteen: die moet ik hebben. Toen moest er uiteraard een boomkraan bij komen. Martha en Sjabbe woonden toen nog in de Mattenesserlaan in Eenrum en al die activiteiten en boomstammen naast het huis werd toch wel wat lastig voor de buren. Gelukkig kreeg hij toen lucht van een loods die in Baflo te koop kwam. Toen ging het pas echt los. Met deze ruimte beschikbaar kwam er al snel een tweede trekker bij, een versnipperaar en een boomklem. In die tijd kwam zoon Robin thuis en gaf aan dat hij ook in het bedrijf wilde. Toen werd het tijd om het echt serieus te gaan aanpakken.
Want even voor alle duidelijkheid, dit was nog steeds een uit de hand gelopen hobby.
Na zijn loonwerk in Baflo is Sjabbe naar de Aankoop Centrale Groningen aan het werk gegaan. Daarna nog bij Ad Nooren en weer later bij der ESAB, een Zweeds bedrijf in elektrisch lassen. Daar was hij zo’n acht jaar vertegenwoordiger. In die periode heeft hij heel veel geleerd over elektrisch lassen en is de basis gelegd voor zijn verdere carrière. Hij volgde veel opleidingen. Het werk beviel hem op een gegeven moment niet meer. Er ging te veel mis bij het bedrijf, met als gevolg boze klanten. Dat vond hij maar niks. Dus hij belde de directeur op dat hij zijn ontslag aanbood. Daar waren ze niet blij mee, maar Sjabbe liet zich niet ompraten. Op zoek naar een nieuwe baan hoefde hij niet want toevallig werd hij de dag daarna in zijn auto opgebeld door de NACAP, de directeur personeelszaken. Hij had eens tegen hem gezegd als je een hele mooie baan hebt mag je me bellen. En zo is Sjabbe lasinspecteur geworden. Na nog een speciale cursus lasinspecteur in Breda is Sjabbe lasinspecteur in heel Europa. Onder andere heeft Sjabbe inspecties uitgevoerd bij LNG-terminal in de Eemshaven en bij de stikstoffabriek in Zuidbroek. Hij doet ook veel werk voor de gasunie. Dat werk doet hij nog steeds maar nu als zelfstandige.
Inmiddels groeit het bomenbedrijf ook nog steeds hard en is ook de zoon van Martha, Sjoerd Jan, in het bedrijf gekomen. En eigenlijk zijn ze ook nog op zoek naar een vierde persoon. Maar die is moeilijk te vinden. Het is werk met een grote verantwoordelijkheid. Ze doen veel werk voor staatbosbeheer maar ook veel rondom boerderijen waarbij nieuwe aanplant van bomen vaak vereist is.
Een van zijn hobby’s is motorrijden. Sjabbe heeft twee Harley Davidsons in zijn schuur staan. Hij komt er echter niet meer aan toe. Hij moet nog zoveel dingen doen. Maar het komt ook doordat ze bijna een ongeluk kregen toen een auto vlak voor hen boven op rem ging staan, vult Martha aan. Het liep gelukkig goed af, maar geschrokken waren ze wel. Het paar geniet vooral van het thuis zijn. Allebei graag met een mooi boek. Lekker uit eten gaan, barbecuen in eigen tuin of even tot rust komen in de sauna die momenteel in aanbouw is. ‘Want,’ zegt Martha tenslotte, ‘ik moet Sjabbe zo nu en dan wel even afremmen.’
Als we weer op de fiets stappen is het donker. Een hele heldere ster staat aan de hemel, het blijkt Venus te zijn. Een mooi plekje om te wonen aan de Schouwezijlsterweg.
Tom Baars
